Pandemia Covid-19 stanowiła ogromną zmianę w dotychczasowych wzorach mobilności ludzkiej, prowadząc do “pandemicznych (nie)mobilności” (Adey, Hannam, Sheller & Tyfield 2021). Jednak po pierwszej fali drakońskich ograniczeń okazało się, że migracje są ograniczane w nierównym stopniu, tworząc obszaru „wykluczenia” i obszary solidarności” (Triandafyllidou 2021). Jednocześnie państwa uzyskały większe przyzwolenie społeczne na wprowadzenie nowego typu zarządzenia, które można nazwać rutynizacją stanu nadzwyczajnego. Powstałe w ten sposób kontinuum postpandemicznej rzeczywistości kryzysów i migracji zawiera w sobie nie tylko praktyki zarządzania migracjami w formie narzędzi prawnych, ale także różnorodne praktyki dyskursywne i niedyskursywne. Celem panelu jest dyskusja nad wynikami badań dotyczącymi powyżej wskazanych współzależności między pandemią Covid-19 i jej  skutkami, a mobilnością i migracjami. Do złożenia referatu zapraszamy osoby zajmujące się zarówno się ograniczeniami mobilności w kontekście pandemii COVID-19, jak też długofalowym wpływem konsekwencji zmian w mobilności m.in. na rynek pracy czy praktyki rządzenia.