Przedmiotem sesji będą wyzwania, możliwości i perspektywy odmiennych form przyjmowania i wspierania uchodźców niż klasyczne państwowe programy, rozpatrywane z perspektywy tak teoretycznej, jak i praktycznej. Dyskutowane będą działania zarówno w ramach społecznego sponsoringu uchodźców (SU), jak i poza nim, np. niezależna pomoc prywatnych osób.

Ostatnie lata naznaczone są dynamicznymi zmianami procesów migracyjnych i wzrostem obecności osób poszukujących azylu w Europie – od wydarzeń określanych jako kryzys migracyjny w 2015 roku poprzez kolejne przypadki docierania na teren Unii Europejskiej migrantów z krajów, gdzie toczą się krwawe konflikty i/lub u władzy są represyjne reżimy (jak np. Syria, Afganistan czy Białoruś) aż po wybuch pełnowymiarowej wojny w Ukrainie, w skutek której nastąpiły masowe wyjazdy mieszkańców tego państwa. Przy braku skutecznych państwowych systemów przyjmowania i wspierania uchodźców nowe rozwiązania potrzebne są bardziej niż kiedykolwiek. W kontekście napięć i konfliktów, nacjonalistycznych i ksenofobicznych tendencji, neoliberalizmu i odchodzenia od idei państwa opiekuńczego  dotychczasowy paradygmat przyjmowania i wspierania uchodźców jest debatowany, a nawet kwestionowany. Jednym z kierunków może być szersze zastosowanie podejścia welfare mix opierającego się na połączeniu wkładu rządu i władz lokalnych, sektora prywatnego, formalnych organizacji społeczeństwa obywatelskiego i nieformalnych sieci rodzin, przyjaciół i sąsiadów. Podobne podejście można zaobserwować w rozwoju programów bazujących na idei społecznego sponsoringu uchodźców wywodzącego się z Kanady, który zaczął być wykorzystywany w Europie po 2015 roku. Przed wybuchem pełnowymiarowej wojny w Ukrainie programy SU opierały się na partnerstwie publiczno-prywatnym, czyli współpracy między podmiotami państwowymi i innymi aktorami, w tym osobami fizycznymi, grupami, organizacjami społeczeństwa obywatelskiego i prywatnymi firmami. Były one alternatywnymi sposobami przyjmowania i wspierania uchodźców, gdzie państwo zwykle odpowiadało za legalne aspekty przyjęcia i instytucjonalne włączanie uchodźców, a aktorzy reprezentujący społeczeństwo obywatelskie wspierali ich w adaptacji i integracji w lokalnych społecznościach. Skala i gwałtowność pojawienia się potrzeby wsparcia uchodźców z Ukrainy wywołały spontaniczne przyjmowanie i wspieranie nowoprzybyłych przez prywatne osoby oraz powstanie różnego rodzaju konfiguracji partnerstw w tych działaniach. Te nowe procesy na poziomie mikro, mezo i makrospołecznym stanowią niezwykle ważny i interesujący przedmiot badań i dyskusji nie tylko jeśli chodzi o substancjalną wiedzę o rzeczywistości, ale o nowe narzędzia teoretyczne do jej analizy oraz podstawy do tworzenia praktycznych rozwiązań.