Związki między nowymi technologiami a migracjami (digital migration studies) to obszar badawczy łączący w sobie trzy perspektywy: migracyjną, komunikacyjną oraz technologiczną (Leurs, Smets 2018). Technologie przynoszą dynamiczne i intensywne przeobrażenia w obszarze zarządzania procesami migracyjnymi, a szczególnie ich kontroli – np. udoskonalanie systemów biometrycznych (np. EURODAC) czy tworzenie rejestrów danych (np. VIS). Stanowią także wsparcie w pozyskiwaniu trudno dostępnych danych migracyjnych (np. geotrapping).

Na poziomie jednostkowym technologie wzmacniają sprawstwo migrantów: umożliwiając szybką komunikację, skuteczną nawigację, sieciowanie i wspieranie diaspor, utrzymywanie i budowanie więzi, poszukiwanie zatrudnienia, a także podstawowe aktywności, np. użycie języka w sytuacjach codziennych (translatory) czy szybką organizację transnarodowych przekazów finansowych. Wspierające zastosowania technologii obserwujemy szczególnie w sytuacjach kryzysowych (także jako forum dla mobilizacji pomocy). Negatywny wymiar digitalizacji migracji wiąże się z kolei np. z nadmierną kontrolą ze strony państwa, niepewnym bezpieczeństwem danych migrantów, czy narażeniem na hejt lub dezinformację w Internecie.

Sesja pomyślana jest jako przestrzeń do prezentacji badań i analiz dotyczących różnych aspektów szeroko rozumianego ucyfrowienia migracji i migrantów oraz jako próba krytycznej refleksji nad zachodzącymi w tym obszarze przemianami.