Jednym ze skutków przemian ustrojowych w Polsce przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych były zasadnicze zmiany w relacjach między krajem a emigracją. Skoro Polacy mogli już mówić własnym głosem, a władze w Warszawie przestały być ekspozyturą Moskwy, emigracja „niezłomna” mogła uznać swą misję za zrealizowaną. Stawiało to przed nią pytanie o nowe cele, zadania i miejsce – także w sensie dosłownym: czy wracać do kraju? Równocześnie paszport przestał być dobrem reglamentowanym, a Polacy masowo korzystali ze swobody podróżowania – wprowadzając nowy ferment w życiu polskiej diaspory.

Zapraszam do zgłaszania propozycji referatów, podejmujących problemy emigracji z Polski lat dziewięćdziesiątych, w tym np. polityki migracyjnej pierwszych lat III RP, organizacji życia migrantów (zarówno na poziomie osobistym, jak i instytucjonalnym), ich relacji z przedstawicielami polskiej diaspory i ze społeczeństwami przyjmującymi czy związków z krajem.